ارزیابی جهت گیری کلی توسعه صنعتی در ایران معاصر ( ترکیب سیاست ها، سازمان ها و قوانین حمایتی) – حسین رجب پور

چکیده

مقاله حاضر شش دهه تلاش برای توسعه صنعتی را در قالب استراتژی های ضمنی یا جهت گیری های کلی دولت ها در اقدامات خود برای توسعه صنعتی موردبررسی قرار می دهد. این بررسی که با رویکردی توصیفی – تحلیلی و با بررسی روندهای تاریخی صورت گرفته، جهت گیری های کلی را در قالب الگوی حاکم بر خط مشی گذاری، نهادسازی و قانون گذاری موردتوجه قرار داده و تنوع تلاش ها را در قالب چهار دوره متمایز مشخص می کند. در این چهار دوره، دو نوع جهت گیری صنعتی شدن (صنعتی شدن مبتنی بر الگوی رشد انحرافی و صنعتی شدن مبتنی بر توسعه عادلانه) در مقابل جهت گیری آزادسازی و سرانجام سردرگمی در اتخاذ استراتژی قرار می گیرد. اگر چه این جهت گیری ها به اقدامات گسترده و گوناگونی برای توسعه صنعتی منجر شده اما تحقق آرمان های توسعه صنعتی همچنان دور از دسترس است. به ویژه در قریب به دو دهه اخیر، فقدان تمرکز بر کانون های بازتولید توسعه نیافتگی، فقدان هماهنگی سازمانی و تمایل به جایگزین کردن خط مشی گذاری با تقنین به ناکامی دستاوردها منجر شده است. به نظر می رسد که تحقق توسعه صنعتی نه فقط در گرو مسائلی مانند کاهش تحریم ها یا تغییر برخی خط مشی ها، بلکه نیازمند تغییر اساسی ریل کنونی سیاست گذاری کشور و اتخاذ جهت گیری کلی مناسب است که تمرکز بر کانون های بازتولید توسعه نیافتگی را محور تلاش ها قرار دهد.

کلیدواژه: توسعه صنعتی، استراتژی های توسعه، سیاست گذاری، صنعتی شدن، آزادسازی

10,000 تومان

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “ارزیابی جهت گیری کلی توسعه صنعتی در ایران معاصر ( ترکیب سیاست ها، سازمان ها و قوانین حمایتی) – حسین رجب پور”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *