فصلنامه اقتصاد و جامعه شماره 52

توضیحات

از دیدگاه اندیشه توسعه حرکت به سمت ارتقاء کیفیت زندگی مردم و رفع فقر و حداقل سازی فاصله و شکاف با کشورهای پیشرو در بالاترین سطح نیازمند دو بنیان اندیشه‌ای است که به ترتیب عبارتند از: بنیان‌های اندیشه‌ای شناخت وضع موجود و بنیان‌های اندیشه‌ای شکل دهنده به وضع مطلوب. در مسیر تحقق ظرفیت‌های دانایی مورد نیاز در آن دو سطح، هر جامعه‌ای نیازمند تمهید بسترهای مناسب برای آن است. تا آنجا که به تجربه کشور عزیز ما مربوط می‌شود سلطه مناسبات رانتی و کوته نگری نظام وار در فرایندهای تصمیم گیری و تخصیص منابع در زمره مهمترین موانع شکل‌گیری آن بنیان‌های اندیشه‌ای و هویت جمعی یافتن آنهاست.

شماره حاضر فصلنامه اقتصاد و جامعه با درک ضرورت و اهمیت سرمایه‌گذاری عالمانه در این زمینه حاصل پژوهش‌های تنی چند از اندیشه‌ورزان کشورمان را تقدیم اهل نظر و جامعه توسعه‌خواه کشورمان می‌نماید. واکاوی و تحلیل نهادهایموثر در علم، فناوری و نوآوری در کشورمانم به وضوح حکایت از آن دارد که دستاودهای حاصله تناسب اندکی با منابع انسانی و مادی صرف شده در این حیطه دارد. مقاله اول تلاش دادر تا از دریچه آموزه‌های نهادگرایی، چرایی این ناکارآمدی و چگونگی برطرف ساختن آن را مورد بررسی قرار دهد. طی بالغ بر سه دهه گذشته تصور غالب در میان مدیران امور اجرایی و تقنینی کشور راهگشایی خصوصی سازی برای توسعه ملی بود. از آنجا کع تجربه علمی خصوصی‌سازسی در کشورمان آمیزه‌ای از سرخوردگی، فساد و ناکارآمدی به همراه آورده است، در مقاله دوم تلاش شده است تا سازوکارهای عالمانه بهره‌گیری مؤثر از ابزرا سیاستی خصوصی سازی را در شرایط واقعاً موجود کشورمان مورد ارزیابی قرار دهد. مقاله سوم به بنیان‌های اندیشه‌ای مورد نیاز برای برون رفت از دورهای باطل توسعه نیافتگی اختصاص یافته و در مقاله چهارم از دریچه شاخص پیچیدگی تلاش دارد تا سازوکارهای ارتقاء بنیه تولید ملی و ارتقاء کیفیت زندگی ایرانیان را از دریچه تجربه تاریخی دهه‌های 1340 و 1350 موشکافی نماید.

در قسمت معرفی کتاب نیز به دو اثر ممتاز از انتشارات نهادگرا پرداخته شده که در اولی بنیان‌های  اندیشه‌ای میان‌تهی شدن ظرفیت‌های انسانی و مادی ایران و بخش اعظم کشورهای در حال توسعه مورد بحث و روشنگری و تحلیل قرار گرفته و در مورد دوم با عنوان«روایت یک فروپاشی» درباره سرانجام حکومتی که علیرغم برخورداری استثنائی و کم سابقه از رانت نفتی به واسطه بی‌اعتنایی به توصیه‌های دلسوزانه کارشناسی و فساد گسترده و عمیق در عرصه‌های تصمیم‌گیری و اجرا دچار فروپاشی شد، به مثابه یک آیینه عبرت تقدیم علاقمندان به توسعه ملی در ایران شده است.